۱۰-همچنین، پژوهش‌های اخیر نشان داده است که یادگیری خودتنظیمی ممکن است یک کلید ساختاری و مهم در تشریح اهمال‌کاری باشد با در نظر گرفتن اینکه دانش مهارت‌های خودتنظیمی مهم است،اعتماد در استفاده و به کارگیری این مهارت‌ها یک عامل مهم در شروع و اتمام وظایف، تلقی می‌گردد( کلاسن، ۲۰۰۹).
۱۱-(سولومون و راث بلوم،۱۹۸۴؛ تاکمن و سکستون،۱۹۸۹؛ به‌نقل از لی، ۲۰۰۵؛ استراند، ۲۰۰۹)و برخی دیگر اهمال‌کاری را نتیجه شکست در خودتنظیمی بیان کرده‌اند)رساریو و همکاران،۲۰۰۹؛ استیل،۲۰۰۷) در همین راستا، تن و همکاران، به‌نقل از لـو، ۲۰۱۰) از مطالعه بر روی دانش‌آموزان سنگاپوری دریافتند که دانش‌آموزانی که خودشان را در تنظیم و سازماندهی یادگیریشان توانا ادراک می‌کنند، از سایر دانش‌آموزان کمتر دچار اهمال‌کاری می‌شوند.
۱۲-در پژوهشی که فولاد چنگ و لطیفیان(۱۳۸۰) با هدف بررسی تاثیر علی خودتنظیمی تحصیلی توسط والدین بر خودتنظیمی تحصیلی و پیشرفت درسی دانش‌آموزان انجام دادند، به این نتیجه رسیدند که خودتنظیمی والدین بر خودتنظیمی تحصیلی دانش‌آموزان و نیز تاثیر مستقیم خودتنظیمی دانش‌آموزان بر پیشرفت درسی آنان است؛ همچنین، ارائه خودتنظیمی توسط والدین از راه تاثیر بر خودتنظیمی دانش آموزان به طور معناداری پیشرفت درسی را تبیین می‌کند.
۱۳-پژوهشی با هدف بررسی رابطه بین باورهای انگیزشی(خودکارآمدی،ارزش گذاری درونی و اضطراب امتحان) و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی(راهبردهای شناختی و خودتنظیمی) با عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر اصفهان انجام شد. نتایج نشان دادند که خودتنظیمی، خودکارآمدی و اضطراب امتحان بهترین پیش‌بینی‌کنندگان عملکرد تحصیلی می‌باشد(کجباف، مولوی و شیرازی، ۱۳۸۲).
۱۴-جوکار،(۱۳۸۴) نیز در پژوهشی باعنوان “بررسی رابطه هدف‌گرایی و خودتنظیمی در دانشجویان رشته‌های مختلف تحصیلی در دانشگاه شیراز”،رابطه انواع هدف گرایی(تبحری، عملکردی، پرهیز از شکست) را با ابعاد مختلف خودتنظیمی(شناخت، فراشناخت و انگیزش) مورد بررسی قرار داد. نتایج این پژوهش نشان داد که هدف‌گرایی تبحری ابعاد فراشناخت و شناخت را بگونه مثبت و بعد انگیزش را به صورت منفی پیش‌بینی می‌کند. هدف‌گرایی عملکردی، تنها در بعد انگیزش نقـش پیش‌بینی‌کنندگی داشت. هدف پرهیز از شکست نیز در تمامی ابعاد پیش‌بینی‌کننده منفی بود.
۱۵- در پژوهشی دیگر، تاثیر آموزش مهارت‌های خودتنظیمی بر کارکرد تحصیلی دانش‌آموزان بررسی شد.بدین منظور۲۸۰ دانش‌آموز سال اول دبیرستان به صورت تصادفی در چهار گروه گواه، آموزش مستقیم، یادگیری همکارانه و یادگیری مستقل جای گرفتند. نتایج نشان داد که گروه یادگیری مستقل بالاترین و گروه گواه پایین‌ترین نمره را در مقیاس‌های خودتنظیمی به دست آوردند.از دیدگاه کارکرد تحصیلی نیز در درس علوم زیستی، میانگین نمره‌های گروه یادگیری مستقل بگونه‌ای معنادار از سه گروه دیگر بالاتر بود. به طور کلی، یافته ها نشان دهنده تاثیر بیشتر روش یادگیری مستقل در پیامدهای مثبت تحصیلی، یعنی خودتنظیمی و کارکرد تحصیلی در درس علوم زیستی بود(رضویه، لطیفیان و فولادچنگ، ۱۳۸۵).
۱۶- سبحانی نژاد و عابدی،(۱۳۸۵) در پژوهشی تحت عنوان “بررسی رابطه بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و انگیزه پیشرفت دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر اصفهان با عملکرد تحصیلی آنان در درس ریاضی” نشان دادند که بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و انگیزش پیشرفت دانش‌آموزان رابطه معناداری وجود دارد؛ بعـلاوه، سهم نسبی انگیزش پیشرفت و راهبردهای یادگیری خودتظیمی در تبیین عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان در درس ریاضی به ترتیب ۲۰٪ و ۱۸٪ می‌باشد.
۱۷- در پژوهشی،باعنوان “رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و باورهای انگیزشی با پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان” یافته های حاصل ازاین پژوهش حاکی از آن بود که راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی رابطه دارد و همه مؤلفههای یادگیری خودتنظیمی توانایی پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی را داشتند(محمد امینی، ۱۳۸۷).
۱۸- در پژوهش سیمیاریان،(۱۳۸۸) که به منظور بررسی تاثیر آموزش خودکنترلی بر اهمال‌کاری و خودتنظیمی تحصیلی نوجوانان دختر شهر تهران انجام شد، نتایج حاکی از آن بود که آموزش خودکنترلی بر افزایش خودتنظیمی و کاهش اهمال‌کاری در گروه آزمایش به طور معناداری مؤثر بوده است.
۱۹- منصوریان، بهروزی و شهنی ییلاق(۱۳۸۸) پژوهشی را با موضوع” بررسی رابطه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و راهبردهای انگیزشی برای یادگیری با تعلل و عملکرد تحصیلی در دانش‌آموزان سال اول دبیرستان شهرستان بوشهر” صورت دادند. طبق نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون، از میان راهبردهای یادگیری خودتنظیمی به عنوان متغیر پیش بین عملکرد تحصیلی، تنها راهبرد خودپیامدی پیش‌بینی‌کننده عملکرد تحصیلی است؛ همچنین، از میان راهبردهای یادگیری خودتنظیم به عنوان متغیرهای پیش‌بین تعلل، به‌ترتیب راهبردهای یادگیری مرور نکته ها،خودارزشیابی، خود پیامدی و مرور متن کتابها، پیش‌بینی کننده های تعلل هستند.
۲۰- در پژوهشی دیگر که به منظور بررسی” آموزش هوش‌هیجانی و اثر بخشی آن بر کاهش پرخاشگری نوجوانان پرخاشجوی” برنامه آموزش هوش‌هیجانی بر کاهش خشم و مؤلفههای آن شامل ناکامی، پرخاشگری بدنی، ارتباط با همسالان، تاثیر مثبت و معناداری دارد.از این نقطه نظر،اخیراً مداخله‌هایی برای بهبود و ارتقاء هوش‌هیجانی بخصوص برای کودکان، نوجوانان، مدیران که مشکلات عاطفی دارند طراحی شده (میتوس، زیدنر و روبرتس، ۲۰۰۲)،اما این برنامه ها کمتر به پیشگیری و درمان پرخاشگری و اثراتی که برقربانیان دارد.پرداخته‌اند.(اسپلاج و سوارر، ۲۰۰۴، پاور، ۲۰۰۷، و ارجاس و دیگران، ۲۰۰۶)
۲۱- در پژوهشی آندرسون،(۱۹۸۷) نشان داد که متغیرهای جنسیت، قومیت، تحصیلات پدر، درگیری تحصیلی والدین، احساس تنیدگی برای پیشرفت و مفهوم خود پیش‌بینی‌های مناسبی برای پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان هستند.
۲۲- مائو ،(۱۹۹۷)رابطه تاثیر والدین را برپیشرفت تحصیلی دانش اموزان مهاجرین و آمریکا بررسی کرد منظور پژوهشگر از تاثیر والدین عبارت از انتظارات والدین و درگیری تحصیلی والدین است. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین دو گروه مهاجرین و آمریکایی‌ها در زمینه اثر والدین وجود دارد و به‌عبارت دیگر مهاجرین زمان بیشتری را صرف تحصیل و انجام تکلیف درسی دانش‌آموزان می‌کردند.
۲۳- تواتوین و همکاران (۲۰۰۲) در پژوهش با کنترل هوش، وضعیت اجتماعی -اقتصادی، انگیزشی، نوع مدرسه رابطه میزان انجام تکالیف در منزل را با پیشرفت تحصیلی در ریاضیات بررسی کردند آن ها نشان دادن که فراوانی انجام تکلیف رابط مثبتی با کسب نمرات بالاتر در درس ریاضی دارد آن ها اضافه می‌کنند که طولانی بودن زمان انجام تکلیف رابطه منفی با پیشرفت تحصیلی دارد.
