گروه
میانگین
انحرافاستاندارد
حداقل
حداکثر
تعداد
اسکیزوفرن
۹۳/۳۸
۴۶/۹
۱۹
۵۳
۳۰
افسردگی اساسی
۶/۳۵
۹۳/۷
۱۹
۵۴
۳۰
بهنجار
۵/۲۹
۴۴/۸
۲۱
۶۵
۴۰
جدول ۴-۲٫ آزمون تحلیل واریانس یکراهه جهت بررسی تفاوت میانگین آزمودنیها در متغیر سن
منابع تغییر
مجموع مجذورات
درجه آزادی
میانگین مجذورات
F
درجه معناداری
بین گروه ها
۳۷۳/۱۶۱۴
۲
۱۸۷/۸۰۷
۸۷/۱۰
۰۰۱/۰
درون گروه ها
۰۶۷/۷۲۰۵
۹۷
۲۷۹/۷۴
همان طور که در جدول ۴-۲ مشاهده میگردد، مقایسه میانگین سن در بین گروه ها تفاوت معناداری را نشان داد. که با توجه به میزان f که برابر است با ۸۷/۱۰ و درجه آزادی (۲ و ۹۷) درجه معناداری (۰۰۱/۰)، با ۹۹ درصد اطمینان می‌توان گفت بین گروه ها در متغیر سن تفاوت وجود دارد.
به منظور تعیین مکان معناداری از آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد، نتایج در جدول ۴-۳ بیان شده است. جدول حاکی از آن است میزان سن گروه های بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و افسردگی اساسی نسبت به گروه بهنجار به صورت معناداری بالاتر است، ولی پایینتر بودن میزان سن گروه بیماران افسردگی اساسی نسبت به گروه بیماران اسکیزوفرن معنادار نمی باشد.
جدول ۴-۳٫ آزمون تعقیبی جهت سن
سن
اسکیزوفرن
افسردگی اساسی
بهنجار
اسکیزوفرن
*
افسردگی اساسی
*
بهنجار
*
*
همانگونه که داده های مربوط به توزیع سال‌های تحصیلات رسمی در جدول ۴-۴، نشان می دهند، میانگین متغیر تحصیلات رسمی در افراد بهنجار (۵۵/۱۵) بالاتر از میانگین تحصیلات رسمی بیماران اسکیزوفرن (۷۶/۱۰) و بیماران افسردگی اساسی (۴۳/۱۰) می‌باشد. بررسی انحراف استانداردهای سه گروه نیز نشان دهنده انسجام بیشتر در گروه بهنجار نسبت به بیماران اسکیزوفرن و افسردگی اساسی می‌باشد. بررسی معناداری تفاوتهای میانگینها با بهره گرفتن از آزمونf، نشانگر تفاوت معنادار سه گروه بیماران مبتلا به اسکیزوفرن، افسردگی اساسی و افراد بهنجار در متغیر تحصیلات می‌باشد.
جدول۴-۴٫ فراوانی و درصد توزیع تحصیلات رسمی (تعداد کلاس‌های (سال‌های تحصیلی ) در سه گروه بیماران اسکیزوفرن، افسردگی اساسی و بهنجار
گروه
میانگین
انحرافاستاندارد
حداقل
حداکثر
تعداد
اسکیزوفرن
۷۶/۱۰
۳۵/۲
۶
۱۶
۳۰
افسردگی اساسی
۴۳/۱۰
۵۹/۲
۵
۱۴
۳۰
بهنجار
۵۵/۱۵
۰۵/۲
۱۲
۱۸
۴۰
جدول ۴-۵٫ آزمون تحلیل واریانس یکراهه جهت بررسی تفاوت میانگین آزمودنیها در متغیر تحصیلات
منابع تغییر
مجموع مجذورات
درجه آزادی
میانگین مجذورات
F
درجه معناداری
بین گروه ها
۷۲۷/۵۸۹
۲
۸۶۳/۲۹۴
۹۴/۵۴
۰۰۱/۰
درون گروه ها
۶۳۳/۵۲۰
۹۷
۲۶۷/۵
همان طور که در جدول ۴-۵ مشاهده میگردد، مقایسه میانگین سال‌های تحصیلات رسمی در بین گروه ها تفاوت معناداری را نشان داد. که با توجه به میزان f که برابر است با ۹۴/۵۴ و درجه آزادی (۲ و ۹۷) درجه معناداری (۰۰۱/۰)، با ۹۹ درصد اطمینان می‌توان گفت بین گروه ها در متغیرسالهای تحصیلات رسمی تفاوت وجود دارد.
به منظور تعیین مکان معناداری از آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد، نتایج در جدول ۴-۶ بیان شده است. جدول حاکی از آن است میزان تحصیلات گروه های بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و افسردگی اساسی نسبت به گروه بهنجار به صورت معناداری پایینتر است، ولی پایینتر بودن میزان تحصیلات گروه بیماران افسردگی اساسی نسبت به گروه بیماران اسکیزوفرن معنادار نمی باشد.
جدول ۴-۶٫ آزمون تعقیبی جهت تحصیلات
تحصیلات
اسکیزوفرن
افسردگی اساسی
بهنجار
اسکیزوفرن
*
افسردگی اساسی
*
بهنجار
*
*
۴-۲-۲ توصیف متغیرهوش پیشمرضی:
همانگونه که داده های توصیفی مربوط به هوش پیشمرضی در جدول ۴-۷، نشان می دهند، میانگین متغیر هوش پیشمرضی در افراد نرمال (۶۰/۳۹) بالاتر از میانگین هوش پیشمرضی بیماران مبتلا به افسردگی اساسی (۴۰/۳۳) و اسکیزوفرن (۰۶/۳۳) می‌باشد. بررسی انحراف استانداردهای سه گروه نیز نشان دهنده انسجام بیشتر در گروه بهنجار نسبت به بیماران اسکیزوفرن و افسردگی اساسی می‌باشد. بررسی معناداری تفاوتهای میانگینها با بهره گرفتن از آزمونf ، نشانگر تفاوت معنادار سه گروه بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی، افسردگی اساسی و افراد بهنجار در متغیر هوش پیشمرضی می‌باشد. که یافته های آن در جدول ۴-۸ قابل مشاهده است.
جدول۴-۷٫ فراوانی و درصد توزیع نمرات خام هوش پیشمرضی در آزمون مهک در سه گروه بیماران اسکیزوفرن، افسردگی اساسی و بهنجار
گروه
میانگین
انحرافاستاندارد
حداقل
حداکثر
تعداد
اسکیزوفرن
۰۶/۳۳
۲۵/۵
۲۲
۴۲
۳۰
افسردگی اساسی
۴۰/۳۳
۲۷/۶
۱۸
۴۲
۳۰
بهنجار
۶۰/۳۹
۳۴/۴
۲۹
۴۷
۴۰
جدول ۴-۸٫ آزمون تحلیل واریانس یکراهه جهت بررسی تفاوت میانگین آزمودنیها در متغیر هوش پیشمرضی
منابع تغییر
مجموع مجذورات
درجه آزادی
میانگین مجذورات
F
درجه معناداری
بین گروه ها
۴۹۳/۹۷۴
۲
۲۴۷/۴۸۷
۶۱/۱۷
۰۰۱/۰
درون گروه ها
۶۶۷/۲۶۸۲
۹۷
۶۵۶/۲۷
همان طور که در جدول ۴-۸ مشاهده میگردد، مقایسه میانگین هوش پیشمرضی در بین گروه ها تفاوت معناداری را نشان داد. که با توجه به میزان f که برابر است با ۶۱/۱۷ و درجه آزادی (۲ و ۹۷) درجه معناداری (۰۰۱/۰)، با ۹۹ درصد اطمینان می‌توان گفت بین گروه ها در هوش پیشمرضی تفاوت وجود دارد.
به منظور تعیین مکان معناداری از آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد، نتایج در جدول ۴-۹ بیان شده است. جدول حاکی از آن است که گروه های بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی و افسردگی اساسی نسبت به گروه بهنجار در سطح معناداری در آزمون هوش پیشمرضی افت را نشان داده اند، ولی پایینتر بودن نمره گروه بیماران اسکیزوفرن نسبت به گروه بیماران افسردگی اساسی معنادار نمی باشد.
