عالی و امین‌یزدی (۱۳۸۷)، در پژوهشی با عنوان ” تأثیر ویژگی‌های معلم بر سبک مدیریت کلاس” دریافتند که: تفاوت میان سبک مدیریت کلاس معلمان بر اساس مدرک تحصیلی معنادار است؛ یعنی معلمان دارای مدرک کارشناسی بیشتر به سبک تعاملی تمایل دارند در حالی که معلمان دارای مدرک دیپلم به سبک مداخله‌گر گرایش دارند. همچنین تفاوت میان سبک مدیریت کلاس معلمان بر اساس رشته تحصیلی نیز معنادار است؛ به این معنا که معلمان تحصیل کرده در رشته‌های مرتبط با آموزش وپرورش، تمایل بیشتری به سبک تعاملی و معلمان تحصیل کرده در رشته‌های غیر مرتبط، گرایش به سبک مداخله‌گر دارند.
امین‌یزدی و عالی (۱۳۸۷)، در پژوهشی با عنوان “تأثیر سبک‌های مدیریت کلاس بر رشد مهارت‌های فراشناختی دانش‌آموزان” نشان دادند دانش‌آموزان معلمین تعامل‌گرا در مقایسه با دانش‌آموزان معلمین مداخله‌گر از مهارت‌های فراشناختی بالاتری برخوردارند.
رجایی‌پور، کاظمی و آقاحسینی (۱۳۸۷)، در پژوهشی با عنوان “بررسی رابطه بین مؤلفه‌های مدیریت کلاس درس و جو یادگیری در مدارس راهنمایی شهر اصفهان” دریافتند که مدیریت کلاس درس با جو یادگیری همبستگی مثبت و معناداری دارد.
صمدی، رجائی‌پور، آقاحسینی و قلاوندی (۱۳۸۷)، در پژوهشی با عنوان “تبیین جو یادگیری اثربخش بر اساس مؤلفه‌های مدیریت کلاس درس در مدارس راهنمایی شهر ارومیه” دریافتند که، هر کدام از کارکردهای مدیریت کلاس به طور جداگانه با یکدیگر و با جو یادگیری همبستگی مثبت و معنی‌داری دارند.
شریفیان، نصر و عابدی (۱۳۸۶)، در پژوهشی با عنوان ” تعیین شاخص‌های مدیریت مؤثر کلاس در دانشگاه‌ها ومؤسسات آموزش عالی” نشان دادند که اعضای هیئت علمی به شاخص‌ها و نشانگرهای مدیریت کلاس توجه داشته‌اند. و بین عملکرد اعضای هیئت علمی در خصوص توجه به نشانگرها بر حسب دانشکده و مرتبه علمی تفاوت معناداری نداشته، اما عملکرد آنان بر حسب سابقه تدریس تفاوت معنی‌دار بوده است.
۲-۱۲-۲- پژوهش‌های خارجی
کورت (۲۰۱۴)، در پژوهشی با عنوان “تأثیر دوره های مدیریت کلاس درس بر ادراک خودکارآمدی دانشجو معلمان” نشان داد مدیریت کلاس درس تأثیر مثبت بر باورهای خودکارآمدی دانشجویان دارد.
هیک (۲۰۱۲)، در پژوهشی با عنوان “رابطه بین خودکارآمدی و مدیریت کلاس درس” نشان داد که رابطه معنی‌داری بین خودکارآمدی و مدیریت کلاس درس وجود دارد.
ژنگ، هانگ و چن (۲۰۱۲)، در پژوهشی با عنوان “تأثیر خود ارزشیابی بر پیشرفت دانش‌آموزان” به این نتایج دست یافتند که خود ارزیابی دانش‌آموزان تأثیر مثبتی بر توانایی یادگیری آن ها داشته و باعث شده است که اعتماد به نفس آن ها به طور قابل ملاحظه‌ایی افزایش یابد.
آدیمو (۲۰۱۲)، در پژوهشی با عنوان “رابطه بین مهارت مدیریت کلاس و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان” دریافت که بین مهارت‌های مدیریت کلاس با پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان در درس فیزیک رابطه معنی‌داری وجود دارد.
عبدالله، شالینی، نوری‌نا و جاسمینا (۲۰۱۱)، در پژوهشی با عنوان “درک دانشجویان دندان‌پزشکی از ارزش مهارت خود ارزشیابی” نشان دادند که بسیاری از دانشجویان از اهمیت خود ارزشیابی در زندگی‌شان آگاه بودند. و نگرش مثبتی نسبت به خود ارزشیابی داشتند. و بیش از ۸۰ درصد دانشجویان خود ارزشیابی را در آموزش بالینی خود مؤثر می‌دانستند.
دجگیک و ستوجیلکویک (۲۰۱۱)، در پژوهشی با عنوان “سبک‌های مدیریت کلاس درس، جو کلاس درس و موفقیت مدرسه” دریافتند که معلمان و دانش‌آموزان از جو کلاس درس تعاملی بیشترین رضایت را دارند، دستاوردهای دانش‌آموزان زمانی که معلمان از سبک تعاملی استفاده می‌کردند در بالاترین سطح بود، و زمانی که معلم از سبک مداخله‌ای استفاده می‌کرد دستاورد دانش‌آموزان در پایین‌‌ترین سطح خود بود.
کایکی (۲۰۰۹)، در پژوهشی با عنوان “نقش مهارت‌های مدیریت کلاس درس بر کاهش رفتارهای نامطلوب و نظم و انضباط دانش‌آموزان”، نشان دادند که رابطه معنی‌داری بین مهارت‌های مدیریت کلاس درس و رفتار انضباطی دانش‌آموزان وجود دارد و مهارت‌های مدیریت کلاس درس تآثیر مثبتی در افزایش رفتارهای مطلوب دانش‌آموزان دارد.
اوریم، گوکی و انیسا (۲۰۰۹)، در پژوهشی با عنوان “رابطه بین اعتقادات معلمان و مهارت‌های مدیریت کلاس و تدریس واقعی اعتقادات” دریافتند که بین سبک مدیریت کلاس معلمان و تدریس واقعی اعتقادت رابطه معنی‌داری وجود دارد.
مور (۲۰۰۸)، در پژوهشی با عنوان “تجزیه و تحلیل روابط مدیریت کلاس، نمرات دانش‌آموزان و نگرش و اعتقادات معلمان” دریافت که مهارت‌های مدیریت کلاس درس بر پیشرفت نمرات دانش‌آموزان تأثیر مثبت دارد. و اعتقادت معلمان بر رشد و پرورش دانش‌آموزان تأثیر دارد.
کلبرلا (۲۰۰۶)، در پژوهشی با عنوان “تأثیر خود ارزشیابی بر یادگیری دانش‌آموزان” دریافت که خود ارزشیابی به دانش‌آموزان کمک می‌کند تا برای آزمون‌ها آماده‌تر باشند. و نشان داد که خود ارزشیابی بر یادگیری دانش‌آموزان تأثیر مثبت داشته است.
۲-۱۳- نتیجه‌گیری
تأملی بر مطالب بیان شد بیانگر این است که با وجود تغییرات فزاینده‌ای که در جوامع در حال رخ دادن است، توجه به آموزش و به تبع آن عملکرد تحصیلی دانشجویان یکی از عوامل مهمی است که جوامع به آن توجه خاصی دارند. یکی از این عواملی که می‌تواند بر عملکرد تحصیلی دانشجویان تأثیرگذار باشد مدیریت و نحوه اداره کلاس درس توسط معلمان است، که مدیریت کلاس درس نیز با توجه به شرایط مختلف می‌تواند سبک‌های مختلفی داشته باشد که مهمترین آن ها سبک غیرمداخله‌ای، مداخله‌ای و مشارکتی است. که معلمان برای اداره کلاس درس و افزایش سطح یادگیری دانشجویان و به طبع بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان از آن ها استفاده می‌کنند. پژوهش های مختلفی نیز در داخل و خارج ایران نیز بیانگر این بوده‌اند که مدیریت مطلوب کلاس درس بر خودکارآمدی و پیشرفت تحصیلی دانشجویان تأثیرگذار بوده‌اند، که از ان جمله می‌توان به پژوهش‌های (آریان‌پوران و همکاران، ۱۳۹۲؛ عرب‌زاده و همکاران، ۱۳۹۰؛ رجایی‌پور و همکاران، ۱۳۸۷؛ امین‌یزدی و عالی، ۱۳۸۷؛ آدیمو، ۲۰۱۲؛ دجگیک و ستوجیلکویک، ۲۰۱۱) اشاره کرد.
همچنین بررسی مبانی نظری نشان داد که ارزشیابی آموخته‌های دانشجویان با روش‌های گوناگونی انجام می‌شود که یکی از آن ها خود ارزشیابی است. در خود ارزشیابی دانشجویان به ارزشیابی خود می‌پردازد و سطح معلومات خود را ارزشیابی می‌کند و با توجه به اطلاعات به دست آمده به تقویت نقاط مثبت و رفع نواقص موجود در کارهای خود می‌پردازد. این نکته در پژوهش‌های (دلارام و همکاران، ۱۳۹۲؛ امین‌خندقی و همکاران، ۱۳۹۲؛ زارعی و همکاران، ۱۳۹۱؛ ژنگ، هانگ و چن، ۲۰۱۲) مورد تأیید و تأکید قرار گرفت.
فصل سوم:
روش تحقیق
